تعیین گروههای سازگاری رویشی در جمعیت قارچ Magnaporthe grisea در استان گیلان

یکصد و هفده جدایه قارچ Magnaporthe grisea ، عامل بیماری بلاست برنج، شامل 53 جدایه از نمونه‌های مناطق مختلف استان گیلان و 64 جدایه از نمونه‌های مزرعه آزمایشی مؤسسه تحقیقات برنج در رشت به منظور بررسی تنوع ژنتیکی قارچ بر اساس شناسایی گروههای سازگاری رویشی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروههای سازگاری رویشی در این جمعیت‌ها با استفاده از جهش‌یافتگان فاقد قدرت استفاده از منبع نیترات شناسایی شدند. با استفاده از این روش سه گروه سازگاری رویشی به اسامیVCG1، VCG2 و VCG3 در جمعیت قارچ شناسایی شدند. گروه سازگاری رویشی VCG2 بیشترین فراوانی را در این مناطق نشان داد. بعد از آن، گروههای سازگاری رویشی VCG1 و VCG3 به ترتیب در مقام‌های دوم و سوم قرار ‌گرفتند. در بین جدایه‌های بدست‌آمده از نمونه‌های مناطق مختلف استان، به ترتیب30/42%، 76/55% و 92/1% از جدایه‌ها در گروههای سازگاری VCG1، VCG2 و VCG3 قرار گرفتند. همچنین 37/34%، 93/60% و 68/4% از جدایه‌های بدست‌آمده از نمونه‌های مزرعه آزمایشی به ترتیب به گروه‌های سازگاری VCG1، VCG2 و VCG3 تعلق داشتند. در مجموع، 93/37%، 62/58% و 44/3% از کل جدایه‌های هر دو جمعیت به ترتیب در گروههای سازگاری رویشی VCG1، VCG2 و VCG3 گروه‌بندی شدند. جدایه‌های به دست آمده از ارقام خوش‌کیفیت و محلی شامل بینام، طارم‌ مولایی و هاشمی اعضایی از هر دو گروه سازگاری رویشی VCG1 و VCG2 بودند، در حالی که اکثر جدایه‌های بدست‌آمده از ارقام خزر و حسنی متعلق به گروه سازگاری رویشی VCG2 بودند. این تحقیق نشان داد که جمعیت قارچ در استان از نظر ژنتیکی تنوع کمی دارد. علاوه بر آن، تعیین گروه‌های سازگاری رویشی می‌تواند روش مناسبی برای ارزیابی تنوع ژنتیکی قارچ باشد.